علت ارائه این ایده درواقع آیندهپژوهی مزارع زعفرانی و پیادهسازی یک نمونه عملیاتی استفاده از فناوریهای نوین در مزارع زعفران میباشد.
در این مزارع از اینترنت اشیا، رباتها و سامانههای دیجیتال استفادهشده است.
حسگرها نقش بسیار مهمی در جمعآوری اطلاعات از زمین کشاورزی را بر عهده دارند؛ اطلاعاتی که توسط بسیاری از فناوریهای دیگر برای تجزیهوتحلیل و تصمیمگیری مورد استفاده قرار میگیرند. برای مثال، حسگرهایی که مقدار دقیق محصولات برداشتشده و موجود در انبار را دارند. همچنین حسگرهایی که در درون خاک قرار میگیرند و میزان آب و مواد مغذی موجود در خاک را دائماً بررسی کرده و به کشاورز گزارش میدهند.
پهپادهایی که نقشه زمین کشاورزی را تهیه میکنند و تصاویر هوایی از وضعیت محصولات کاشتهشده را ارائه میدهند.
ماشینهایی که برای اهداف مشخصی طراحی شدهاند و تماماً خودکار هستند و جهت کاشت و برداشت محصول مورد استفاده قرار میگیرند.
حسگرهای خاک و هوا که در مزارع نصب شدند و به دستگاههای موبایل متصل هستند، میتوانند تصمیمات لازم را در زمینههایی همچون آبیاری جهت رسیدن به سطح مشخصی از رطوبت، استفاده مؤثر از کودها و سموم شیمیایی را به صورت هوشمند و بر اساس اطلاعات موجود بگیرند. این کار به کاهش خسارات ناشی از خطاهای انسانی کمک میکند.
با وجود حسگرها، روباتها، پهپادها و ماهوارهها و سایر دستگاههای متصل در مزرعه، حجم اطلاعاتی که تولید و مبادله میشود بسیار بالاست. این حجم بالای اطلاعات نیاز به فناوری دادههای بزرگ را قطعی کرده است.
با توجه به دادههای بسیار در کشاورزی هوشمند، سیستمهای تجزیهوتحلیل میتوانند در مراحل رشد و برداشت محصول، پیشبینیهای مفیدی ارائه دهند. به علاوه میتوانند از جمعآوری اطلاعات محیطی و اطلاعات جامع در زمینه عوامل بیماریزای محصولات کشاورزی، به بهبود کیفیت و بهرهوری بیشتر محصولات کشاورزی کمک کنند. همچنین این پلتفرمها با تجزیهوتحلیل نیاز و تولید بازار، به کشاورزان در برآورد بهترین زمان برای عرضه محصولات جهت دستیابی به سود بیشتر کمک میکنند.
با در نظر داشتن این نکته که بخش بالایی از کشاورزان چه در کشورهای توسعه یافته و چه در کشورهای در حال توسعه، از دانش و علوم کشاورزی بیبهرهاند و اغلب بر اساس تجربیاتشان عمل میکنند، لزوم دسترسی به اطلاعات به زبانهای مختلف و با شیوههای بصری مانند ویدئو و تصویر بسیار مهم میشود. فناوری دیجیتال به کشاورزان از راه دور و با یادگیری آنلاین در تولید محصول و سلامتی آن، بسیار کمککننده خواهد بود.
روباتهای گفتگو دستیاران مجازی محاورهای هستند که با کاربر نهایی به طور مستقیم و خودکار در ارتباط هستند. هوش مصنوعی با کمک فناوری یادگیری ماشین و پردازش زبان طبیعی باعث تقویت چتباتها شده و برای ارتباط با کاربر کاملاً شخصیسازی شده است. اگرچه چتباتها هنوز در ابتدای راه هستند، اما صنعت کشاورزی نیز میتواند از این فناوری در پاسخ به سؤالات، ارائه مشاوره و راهکار به افراد درگیر در این حوزه استفاده کند.
البته باید توجه داشت که صنعت کشاورزی مسیری بسیار طولانی را تا رسیدن به این مرحله یعنی کشاورزی هوشمند طی کرده است. اگرچه هنوز کشاورزی به معنای واقعی و فراگیر، به شکل هوشمند در نیامده است اما با توجه به پیشرفتهای فناوری، میتوان پیشبینی کرد که در مدل هوشمند چه تغییراتی حاصل خواهد شد. اگر صنعت کشاورزی را از ابتدای پیدایش ماشینهای بسیار ابتدایی که در برداشت محصول مورد استفاده قرار میگرفتند، در نظر بگیریم میتوانیم در پنج مرحله کلی، روند دیجیتالیسازی و هوشمند شدن این صنعت را نمایش دهیم.